Berlijn. De stad waar ik al ongeveer 6 á 7 jaar supergraag naar toe wilde. De stad van club mate, clubben in technobars en currywurst. Niet per se in die volgorde trouwens. Al is dat helemaal geen gek idee nu ik er zo over nadenk.

Anyway, afgelopen weekend was het eindelijk zo ver en ging ik met vrienden/studiegenoten naar de Duitse hoofdstad. Na een treinrit van 6 uurtjes (aanrader!) en onze spullen te hebben gedropt, gingen we eerst naar het westelijke gedeelte van de stad. We begonnen bij de Reichstag, Brandenburger Tor en het Holocaust-monument. De Reichstag vond ik vooral heel groot, de Brandenburger Tor heel mooi en het Holocaust-monument heel indrukwekkend. Ik vind het altijd zo bijzonder dat kunstenaars/architecten op zo’n manier het leed kunnen uitbeelden. Ook in Washington D.C. bij het Vietnam Memorial heb ik me daar over staan verbazen. Omdat het eind van de dag was inmiddels, was er bijzonder licht en heb ik geprobeerd wat mooie foto’s te maken.

Toen was het tijd voor de eerste halve liters van het weekend in de Augustinerbrauerei aan de Gendarmenplatz. Het bier smaakte goed en ook de typisch Duitse snacks gingen er goed in. Na een maaltje bij de mexicaan, en nog een paar biertjes in de wijk Pankow dook ik moe maar voldaan m’n bedje in.

De tweede dag besloten we met een aantal van de groep fietsen te huren. Dat had nogal wat voeten in aarde, want het duurde best wel lang voordat we hadden uitgevogeld hoe we met de metro naar Alexanderplatz kwamen en de fietsverhuur hadden gevonden. Toen we eindelijk allemaal een fiets hadden, was het al 12 uur. Gelukkig had ik als ultieme tourguide snel de goede weg gevonden en fietsten we in één ruk door naar de East Side Gallery, het gedeelte van de Berlijnse Muur dat nog overeind staat, en waar allerlei kunstenaars een stukje muur hebben geschilderd. We hadden geluk, want juist nu wij er waren, bleek dat een gedeelte net werd gerestaureerd. Daardoor stonden er wel hekken voor de muur, maar waren de meest stukken helemaal ontdaan van de lelijke graffiti en krassen, en zag je alleen nog maar de mooie kunst. De stralende zon maakte alles nóg mooier.

We fietsten verder en kwamen uit bij Treptower Park, een park aan de rand van de stad met een aantal grote beelden, afstammend van de Sovjet-Unie. De Sovjet-Unie had die beelden blijkbaar cadeau gedaan aan Berlijn toen ze de stad ‘bevrijd’ hadden. Bijzonder, grotesk, maar vooral ook erg lelijk en propagandistisch. Toch bijzonder om gezien te hebben.

Na alweer een lange fietsetappe (wat is Berlijn groot!) kwamen we uit bij Checkpoint Charlie. Toeristisch en een beetje overrated als je het mij vraagt. Het museum was indrukwekkend, maar vooral erg verouderd. Ik vond de attributen waarmee mensen hadden geprobeerd de muur over te steken heel indrukwekkend, maar helaas vond ik de rest van het museum erg onoverzichtelijk. Daarnaast hingen er hele plakkaten met tekst waarvan je al wist dat je het toch allemaal niet kon lezen. Teveel prikkels en teveel mensen in een kleine ruimte.

Wel heel leuk: deze trabantjes op straat.

Ons laatste sightseeing was een bezoekje aan de koepel van de Reichstag. Met een audioguide loop je dan langzaam in de bolling naar boven. Omdat wij kaartjes hadden voor half 6, liepen we precies tijdens zonsondergang, en dat leverde mooie uitzichten en plaatjes op.

Inmiddels was de Brandenburger Tor prachtig verlicht. Dat vroeg natuurlijk om een groepsfoto:

Toen resteerde nog maar één ding: keihard stappen. Van te voren wisten we al dat het moeilijk zou gaan worden om de Berghain binnen te komen. Daarom hadden we al besloten om eerst naar de Wilde Renate te gaan, een andere club in Oost-Berlijn. Ook daar viel maar weer op hoe groot en hoe industrieel Berlijn is. We liepen met z’n 4en over een slecht verlicht bedrijventerrein totdat we opeens 2 mensen (bewakers) op straat zagen staan voor een deur volgeplakt met stickers. Hier moest het zijn. We waren op dat moment niet de enige, maar zowel het eerste als tweede duo dat voor ons stond werd weggestuurd. ‘Willen jullie graag naar binnen?’ vroeg de bewaker. ‘Ja’ zeiden de meisjes. ‘Een andere keer misschien, niet vandaag’. Ai. Even was ik bang dat ons hetzelfde lot begaan was, maar na een 3 korte vragen (zijn jullie hier op vakantie, waar komen jullie vandaan, voor de hoeveelste keer zijn jullie in Berlijn) bleek dat onze outfits toch hipster genoeg waren, en ging de deur open. Binnen bleek de tent een groot doolhof te zijn met allerlei verschillende kamertjes en muziekstijlen. Echt ontzettend gaaf. Hoewel ik niet elke week op zo’n feestje hoef te staan, kan ik af en toe echt genieten van een avondje techno. Nee geen foto’s, want dat mag niet op zulke plekken. Er hangen zelfs bordjes dat je dan eruit gegooid wordt, en dat wilde ik niet riskeren.

Om 5 uur waren we er echter wel klaar mee, en besloten we om toch nog een poging te wagen de Berghain binnen te komen. Eenmaal daar aangekomen, bleek de rij alleen nog steeds heel erg lang. We voegden ons tussen de baarden, brillen en zwarte kleding en hoopten er het beste van. Helaas mocht dat niet baten, en liet de bewaker ons (na 40 minuten in de rij) weten dat we ‘nicht reinkommen‘. Schade, maar stiekem ook wel prima, want we waren redelijk gesloopt. Half 7 lag ik dan eindelijk weer in bed, klaar voor 4 heerlijke uurtjes slaap.

De laatste dag besloten we met z’n drietjes nog door de wijk Friedrichshein te lopen. In Shakespeare & Sons, een superschattige boekwinkel annex bagelcafé aten we een heerlijke bagel en dronken extreem lekkere koffie. Ja ja, dat kunnen ze wel, die Duitsers.

Ondanks dat het vies en regenachtig weer was, kon ik me goed voorstellen hoe heerlijk het daar moet zijn in de zomer. Overal zag je biergartens, vintage marktjes en leuke eettentjes en terrasjes. En toen was het helaas al weer tijd om naar huis te gaan. Het was een hele fijne kennismaking met een hele fijne stad. Smaakt naar meer!

Liefs,

Selina